शुक्रवार, १२ डिसेंबर, २००८

एक कविता..

माझ्या मृत पडलेल्या
शरीराकडे पाहून....
मी जेव्हा नि:शब्द हुन्कारतो
तेव्हा त्या हुन्काराला दर्प येतो
माझ्या सुप्त अस्मितेचा...
पण, एक तप्त हुन्दक्याचे चढते त्यावर कवक,
आणि निरामय वातावरणात
जागृत होतो एक दिशाहीन गंध!

पण कुणीतरी कुजबुजत
"उचला लवकर,
बॉडीला वास येवू लागलाय"

चला...

चला एकदाचा ब्लॉग मराठीत जमला! लवकरच आत्मचरित्र लिहून टाकतो ... मला स्वताची लाल करायची सवय आहे, असे बोलणारयाचा मी द्वेष करतो..

मंगळवार, २ डिसेंबर, २००८

Namaskaar!

namaskaar!

kaay karaNaar? halli chaangalaa prakaashak miLataach naahi! naahitar aataaparyant aamach saahitya jivanaatil shevatachaa adhyaay mhaNaje 'aatmaacharitra' dekhil chhapun aale asate. naailaaj mhanun ha blog cha prapanch. hyaa prapanchaachyaa pangatit tumhihi saamil vhaave ashi namra vinanti! olakhat nasaal tar uttam, mhaNaje tikaa jaast zombat naahi. chalaa tar.. 
dhanyvaad!